Η θαυμάσια επιστήμη της Γεωλογίας, αφορά στη δημιουργία και εξέλιξη της γης και κατ’ επέκταση της ύπαρξη μας. Ετυμολογικά, η λέξη "Γεωλογία" προέρχεται από το Ελληνικό γη- και λόγος και είναι η επιστήμη που μελετά τη γη. Ιστορικά, για πρώτη φορά η λέξη χρησιμοποιήθηκε από τον Ζαν-Αντρέ Ντελύ (Jean-André Deluc) το 1778, με την έννοια όμως της διακριτής επιστήμης, χρησιμοποιήθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα. Είναι η εποχή κατά την οποία η νεαρή επιστήμη άρχισε να θεμελιώνει τις πρώτες θεωρίες και να προσκομίζει αποδείξεις για τον τρόπο δημιουργίας της Γης ως πλανήτη, της δομής και εξέλιξης του φλοιού, τον τρόπο σχηματισμού των πετρωμάτων κ.λπ. Επίσης περιστράφηκε γύρω από το ζήτημα της ηλικίας της Γης, η οποία προσδιορίστηκε στα 4.5 δισεκατομμύρια (4.5x109) χρόνια.
Ανά τους αιώνες η Γεωλογία ζυμώθηκε και εξελίχθηκε, με τη σημαντικότερη όμως πρόοδος κατά τη διάρκεια του 20ο αιώνα, την επανάσταση των Γεωεπιστημών, με την ανάπτυξη της θεωρίας των τεκτονικών πλακών το 1960, η οποία επανέφερε στο προσκήνιο την ξεχασμένη θεωρία μετατόπισης των ηπείρων.
Έτσι λοιπόν γεννήθηκε η επιστήμη έχοντας σημείο αναφοράς την ανάγκη του ανθρώπου, αφενός μεν να εξηγηθούν και να ερμηνευθούν όλα αυτά τα περίεργα φαινόμενα που συνέβαιναν και συμβαίνουν γύρω μας, αφετέρου δε, τόσο την ανακάλυψη της αρχής της ύπαρξής μας, όσο και την κατανόηση και σωστότερη αντιμετώπιση διαφόρων καταστροφικών φαινομένων, την ελαχιστοποίηση των ζημιών που προκαλούνται και τον καλύτερο έλεγχο τους, προς όφελός μας. Όλα αυτά μέσα στα πλαίσια της Αειφορίας η οποία ορίζεται ως: "Η κάλυψη των αναγκών του παρόντος χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η δυνατότητα των μελλοντικών γενεών να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες" (WCED, 1987), όπου ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός και η συμμετοχή όλων των ατόμων στην ανάπτυξη, θεωρούνται πρωταρχικής σημασίας ζητήματα. Έχοντας αυτόν το κοινό στόχο, οι Έλληνες επιστήμονες διακόσια τριάντα τρία (233) χρόνια από την εμφάνιση της γεωλογίας ως επιστήμη, δημιούργησαν την Ελληνική Γεωλογική Εταιρία πριν εξήντα (60) χρόνια, το ΓΕΩΤΕΕ πριν σαράντα (40) χρόνια και το ΙΓΜΕ πριν τριάντα πέντε (35) χρόνια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλά από τα καταστροφικά φαινόμενα εμφανίζονται ιδιαίτερα έντονα στην Ήπειρο, σε σημείο που θα μπορούσε να θεωρηθεί πραγματικό σχολείο για την εξειδίκευση στον κλάδο της τεχνικής Γεωλογίας. Ζωντανή απόδειξη αποτελεί η Εγνατία Οδός, η οποία διασχίζει το έντονο γεωμορφολογικό ανάγλυφο της Ηπείρου, με τις ασταθείς περιοχές, τις καθιζήσεις, τους επιφανειακούς ερπυσμούς και τις κατολισθήσεις με τους κύκλους ολίσθησης σε μεγάλα βάθη και τη συνεισφορά του Γεωλόγου επιτακτική και ουσιώδη, ενώ η αποκομισθείσα εμπειρία και γνώση είναι σημαντική.
Εκτός όμως από τη γνώση και τη μελέτη των μηχανισμών εκδήλωσης καταστροφικών φαινομένων, η γεωλογία ασχολείται επίσης και με μια μεγάλη γκάμα φαινομένων που προκαλούν δέος αλλά και θαυμασμό. Με τη σωστή καταγραφή, αξιολόγηση και αξιοποίηση αυτών, καταφέρνει να αυξήσει τις δυνατότητες ανάπτυξης και ορθολογικής εκμετάλλευσης τους, προς όφελός μας. Ενδεικτικά αναφέρουμε την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου και του υδατικού δυναμικού, την μελέτη των γεωθερμικών πεδίων και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, την έρευνα υδρογονανθράκων και την εμφάνιση γεώτοπων και γεωπάρκων ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει τη γεωλογική κληρονομιά των φυσικών μνημείων και επιδιώκει την επιτυχή αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος όπως παραδείγματος χάρη σε θέσεις λατομείων.
Τα ανωτέρω παρουσιαστήκαν στην Ημερίδα μέσα από το πλαίσιο της Γεωλογικής έρευνας ως μοχλός ανάπτυξης της Ηπείρου και της γενικότερης έννοιας της Αειφορικής Ανάπτυξης. Αφήνοντας δηλαδή επάρκεια πόρων για μια ποιότητα ζωής στις μελλοντικές γενεές.
