Κοινός νους

Μάλλον δεν είναι και πολύ έξυπνη η επιλογή του προπαγανδιστικού μηχανισμού της κυβέρνησης να επενδύει πολλά στις επαφές του πρωθυπουργού με την πολιτική ηγεσία της Γερμανίας. Και αυτό άσχετα με το γεγονός ότι οι επαφές πρέπει να γίνονται, αφού η Γερμανία κυβερνά απροκάλυπτα την Ευρωπαϊκή Ενωση, έχοντας παραμερίσει τα θεσμικά όργανα. Αλλο, όμως, είναι η πολιτική και άλλο η επικοινωνία. Από τη Γερμανία δεν μπορεί να περιμένει τίποτα θετικό ο πρωθυπουργός και η χώρα μας, γιατί τα συμφέροντά της τείνουν να είναι εκ διαμέτρου αντίθετα από τα συμφέροντα της χώρας μας.

Κατ’ αρχήν, είναι δεδομένο ότι η Γερμανία ταυτίζεται με τα συμφέροντα των μεγάλων διεθνών τραπεζών, γιατί οι τράπεζες την έχουν «αγοράσει» εδώ και πολλές δεκαετίες, ως αποτέλεσμα της ήττας της στους δύο παγκόσμιους πολέμους και χρησιμοποιούν την πολιτική εξουσία για να εξυπηρετήσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα. Την ασυδοσία των τραπεζών μπορεί να την περιορίσει μόνον η πολιτική εξουσία. Αυτό έχει γίνει εν μέρει στις ΗΠΑ και τη Βρετανία, όπου ξεκινώντας από τις ιδιωτικές κεντρικές τους τράπεζες, τις έχουν «χρεώσει» με σημαντικό έργο που αφορά πέραν του πληθωρισμού, την ανάπτυξη και την καταπολέμηση της ανεργίας. Εν μέρει, οι ΗΠΑ και η Βρετανία ασκούν την επικυριαρχία τους στη Γερμανία και σε ολόκληρη την Ευρώπη μέσω της νομισματικής τους πολιτικής, με ταυτόχρονη απαγόρευση στη Γερμανία να ασκεί νομισματική πολιτική.

Αλλά και σε άλλα θέματα που ενδιαφέρουν την Ελλάδα η Γερμανία δεν είναι ο κατάλληλος σύμμαχος. Για παράδειγμα, η Γερμανία είναι φυσιολογικό να υποστηρίζει την έντιμη αποπληρωμή όλων των χρεών της χώρας με τοκογλυφικά επιτόκια, γιατί αλλιώς οι τράπεζές της θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα και θα αναγκαστεί το Δημόσιο να πληρώσει τη ζημιά. Την ίδια στιγμή, δεν επιδεικνύει την ίδια εντιμότητα στην πληρωμή των πολεμικών αποζημιώσεων προς την Ελλάδα στη βάση της ισχύος της. Οποιος είναι δυνατός και τον παρακαλούν για δανεικά εννοείται ότι δεν μπορεί να υποχρεωθεί να πληρώσει αποζημιώσεις που φτάνουν στα δύο τρίτα του συνολικού μας χρέους.

Χρησιμοποιώντας την ίδια την ισχύ της, η Γερμανία δεν διστάζει να υπερτιμολογεί τα προϊόντα που πουλούν οι ιδιωτικές της επιχειρήσεις προς την Ελλάδα, όπως της Ζίμενς ή των υποβρυχίων ή των αρμάτων μάχης, αφού μπορεί να πληρώνει την τοπική ελληνική ελίτ που λαμβάνει τις αποφάσεις ατιμώρητα. Είδατε καμιά προσπάθεια είτε τιμωρίας των άφαντων Ελλήνων συνεργατών τους είτε αποκλεισμού των συγκεκριμένων εταιρειών από προμήθειες του Δημοσίου; Είναι επίσης σχήμα οξύμωρο να προσπαθεί η Ελλάδα να αλλάξει τον προσανατολισμό του πυρήνα της Ε.Ε. χωρίς τη συμμαχία των υπόλοιπων χωρών.


ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΚΟΡΙΚΟΣ
Από : http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=79&la=1&catid=1&artid=1334324&pg=4